Roos&Chris zijn beiden zeer gefascineerd door de menselijke psychologie, die dan ook een belang­rijke inspiratiebron is voor hun beelden: uitvergrote dier- en mensfiguren in keramiek of kunststof.

Ten grondslag aan hun werk liggen vragen als: hoe en in welke mate wordt een mens ge­vormd en bepaald door gebeurtenissen in zijn jeugd, hoe gaat iemand om met macht en machteloosheid en hoe ver wil iemand gaan in zijn ambities en streven naar perfectie? Wat is pose, wat waarachtigheid? Hoe verhoudt men zich tot het triviale en het ‘hogere’? Hoe gaan wij om - in het leven van alledag zowel als op meer reflectieve momenten - met low en high? Waarom worden onze kinderen naar oorlogen gestuurd en zijn anderen alleen maar op de vlucht? Waar ligt ons breekpunt wanneer we worden getergd en welke angsten heb­ben we in ons leven te overwinnen? Met hun werk willen Roos & Chris prikkelen en aanzetten tot het nadenken over deze en dergelijke vragen - en over de eeuwige, maar buitengewoon interessante kwestie hoeveel humor de ‘serieuze’ kunst verdraagt en: in de kunstwereld wordt toegestaan.

Een weerkerend element in hun werk is de chemie tussen mensen. Door gebruik te maken van telkens twee beelden die bij elkaar horen, creëren zij dialoog, interactie, weerkerigheid en dus chemie.

Hun werkproces begint met het ontwikkelen van een concept. Voordat zij het uiteinde­lijke werk uitvoeren maken zij schetsen in klei. Het is van belang om het einddoel zorgvuldig te formuleren en reeds enigszins in beeld te brengen, omdat zij veelal met zijn tweeën aan twee of meerdere beelden tegelijk werken en over en weer rouleren.

Steeds - ook in hun diersculpturen - vormt menselijk gedrag het uitgangspunt. Het duo is er van bewust dat ze parodiëren en beseffen dat ernst en ironie dicht bij elkaar liggen. Maar steeds geldt: glimlachen mag, maar humor is nimmer drijfveer of einddoel.